Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest typowym przykładem tego, jak medycyna 21 wieku sięga do tradycji. Ten północnoamerykański zakład był tradycyjny indyjski lekarstwo na przeziębienia, infekcje i stany zapalne. Użyj go już zaczęli pierwszych europejskich imigrantów w 19 wieku już pojawiły się w podręcznikach naukowych botaniki lekarskiej. Nauka drugiej połowie 20 wieku, ale całkowicie ignorowane. W pierwszym badaniu naukowym třapatce według metodologii współczesnej biomedycyny pojawia się tylko w r. 1996 ( Dorsch1996cae ), ale w pierwszej dekadzie 21 wieku został opublikowany ponad 100 publikacji naukowych w tej wyjątkowej rośliny.
utylizacja
Składniki aktywne nadziemne części roślin, są pochodne kwasu kawowego i kwasu ferulowego (kwas chicoric echinacosid, ...), a następnie konkretne proteoglikanów i polisacharydy ( Percival2000uem ). Echinacea jest stosowany przede wszystkim do zapobiegania i leczenia przeziębienia (FLU) i stan zapalny dróg oddechowych. Przegląd Block2003ise twierdzi, że jeżówka łagodzi przebieg grypy, ale jego efekt prewencyjny jest niepewna. Echinacea nie należą do listy klasycznych adaptogens ze względu na jego bezpieczeństwo i skuteczność jest jednak możliwe, aby zorganizować adaptogenům w szerszym sensie.